Zaterdagavond 8 februari konden we lekker met het autootje naar Utrecht (of voor de mensen die van thuis-thuis komen met de trein). Eenmaal aangekomen konden we beginnen met de bedjes (of zwembad luchtbedje, ahum Jurren) klaarleggen. Hierna was het tijd voor de finishing touch van de outfits. Met als thema ‘guilty pleasure’ konden wij Wageningers het niet laten om als stiekeme klimaathaters verkleed te gaan. Dus de laatste plastic rietjes werden nog even op de shirts vast geplakt en toen konden we met z’n 15en (helaas zonder Rianne, sterkte!) naar het feest toe.
Nou… het eerste uur was de muziek wel echt mooi kut, dus gingen we maar gauw aan het bier. Toernooifeut Maarten mocht met Debbie achter Inge (de potbeheerder) aan om de eerste lekkere koude biertjes te halen. Gelukkig werd de muziek precies na een uur top en gingen we toen echt los. Sommigen tot half 4, anderen tot 3 uur en voor de echte oudjes 2 uur (sorry Linde haha). No judgement hoor, want de volgende dag zouden we om 07.15 gewekt worden. Jammer genoeg werden de mensen die niet knock-out waren al eerder die nacht gewekt door een alarm dat af ging en ook wel even door bleef gaan met loeien omdat niemand wist hoe die nou uit moest.
Na 3 uurtjes slapen werden we wakker en mochten we aan het ontbijt (lees: koffie), en moesten we ons voorbereiden op de eerste wedstrijd. Aangezien we met zo veel mensen waren dit toernooi besloten we om met één Débaldérin team en één combiteam met Melmac te spelen. Hierdoor zaten we zeker niet stil en mochten we om het halfuur spelen en zelfs een keer 3x achter elkaar. Om de traditie in stand te houden hebben we dit toernooi weer flink veel wedstrijdjes verloren. Maar, blijkbaar hadden de Hippo’s dat idee ook en werden we uiteindelijk een-na-laatste (woehoe!). Na het volstouwen met 2 taarten en het afscheid nemen van Heleen, gingen we met gevulde buikjes en leuke herinneringen weer richting huis.