Het had wat voeten in de aarde om in de zelfstudie week een groepje enthousiastelingen voor een avondje Veenendaal te vinden. Willemijn, Marieke, Sanne Huigen (met nieuwe schoenen), Bart S, Reinier S, Tom Bro, Deen & Jelmer S wouden wel maar voor de rest bleef het stil. Amber bood pannenkoeken aan maar niet zichzelf maar hiermee kon geen 4^de dame over de streep of beter gezegd naar Veenendaal getrokken worden. Er zou een heer als dame moeten spelen was de conclusie. Dit was in de zaal ook in Veenendaal gebeurt en toen stond Jurren (nu van de aardbodem verdwenen lijkt het) goed zijn mannetje tegen maar liefst 2 Veenendames. Uit beleefdheid was er wat contact met SKF MW2 en van hun kant kwam het verzoek om een niet al te lange heer als Dame te laten spelen.

De gang van Amber op de Haarweg betredend rook het heerlijk naar pannekoeken en in de woonkeuken was genoeg te ontdekken. Van de sporen van studentenbewoning tot de spreuken aan de muur. De spreuken aan de muur waren van wisselende kwaliteit maar toch zaten er ook zeker wat pareltjes tussen die tot kwalitatieve overpeinzingen over de betekenis leiden zo concludeerde Jelmer & Bart. Na het eten wensten we Amber succes met leren en gingen we per fiets door het binnenveld naar Veenendaal. Sanne ging apart vanaf Rijnveste want die beweert niet te kunnen korfballen als ze een pannenkoek heeft gekeken. Tom koos voor het OV.

Het peloton hield de vaart er goed in terwijl wij onze ogen te kost deden aan de pracht en praal van het binnenveld en de mooie voorjaarsavondluchten. Voor Bart S ging het wat te hard en de oudste van het stel moest lossen, Jelmer bleef bij hem zodat hij toch op tijd binnen zou zijn.

Eenmaal in Veenendaal aangekomen was het zaak eerst van de fietstocht te herstellen dit ging maar moeizaam. Er waren discussies over wie er dan als dame moest spelen en vooral of Tom Brouwer nou lang was of niet. Marieke vond eigenlijk alle heren wel lang. Ook Sanne en Tom wisten het veld van SKF te vinden en de conclusie was dat Tom als dame zou spelen. Er werd gezocht naar kleedkamers en die werden ook gevonden, sommige hadden er geen nodig. Ter gelegenheid van het feit dat Willemijn was vergeten de shirts te wassen speelde Débaldérin weereens een officiele wedstrijd in “de Toernooishirts”. Dit was voor ondergetekende (Bart S) erg nostalgisch want mijn eerste midweekwedstrijd voor Débaldérin was ook in die shirts en ook bij SKF uit. Uiteindelijk lukte het zelfs om te bespreken en Deen had een opstelling gemaakt.

Aanval: Willemijn, Marieke, Bart S, Jelmer S.
Verdediging: Tom Bro, Sanne H, Deen, Reinier S

De rest ging met deze opstelling akkoord en we gingen naar het veld om, de G-Korfbal training ontwijkend, warm te lopen. De Scheids vroeg of we een opstelling in wouden sturen en Willemijn ging braaf haar mobiel halen om dit te doen. Terugkomend van het weer wegbrengen van haar mobiel naar het tassenrek raakte ze helaas gewond bij het betreden van het veld, als een echte bikkel ging ze gewoon door met de warming-up. Vastberaden om niet weer geblesseerd uit te vallen bij SKF.

De wedstrijd begon, moeizaam wel. Het aanvalsvak was duidelijk nog niet hersteld van de fietstocht en/of de zelfstudieweek, de bal wou er niet in en aan de schoten bezien was dat ook volkomen logisch. Na 5 minuten vonden SKF en scheidsrechter dat Willemijn nu wel erg heftig bloedde. De EHBO-doos moest aanrukken en met wat assistentie van de SKF wissel verbande Willemijn haar knie. Na dit oponthoud konden we weer verder. Eenmaal dichtgeplakt wist Willemijn van afstand de score te openen. Dit was na een minuut of 15. Na 20 minuten wist ook SKF te scoren, ik weet niet meer hoe trouwens. Nu duurde het minder lang voor beide ploegen gescoord hadden. We leken op een ruststand van 2-2 af te stevenen maar inclusief EHBOponthoud was de eerste helft toch te lang voor de concentratieboog van Sanne. SKF wist hiervan te profiteren en dus gingen we met 4-2 rusten.

Nou een hoop tactisch geneuzel en tips en “kom op jongens” in de rust en toen begoon de 2^de helft. Die ging een stuk beter we kwamen ook voor en behalve Marieke wist iedereen te scoren. SKF miste ook een stip (die volgens mij ook gewoon onterecht was), de scheids die wel goed zijn best deed dreigde nog Reinier een stip te geven waar zijn longinhoud het aflegde tegen Reiniers nogal langdradige en omslachtige doorloopbaltechniek maar in de geest van de regels telde die hem gewoon. Kort voor tijd stond Débaldérin 7-8 voor. Ik vind dat de de 8-8 verdedigd was maar goed ik ging er toen niet over. Niet dat Marieke geen kansen kreeg overigens, eerst waren ze te ver en moest de aangeef dichterbij, nou wij de aangeef dichterbij zetten maar hij wou er maar niet in. Tot overmaat van ramp viel Deen om en scoorde SKF nog. Ook de laatste schoten van Débaldérin gingen er niet in.

Na afloop werd er vooral vergaderd, eerst douchen, okay Tom jij gaat dus met het OV naar Utrecht, fietst Sanne dan met ons mee of moet er iemand met haar mee. Hoe is het weer? Nee toch eerst fietsen en dan thuis douchen. Jelmer bracht nog in dat we helemaal niet daar konden douchen want er was geen douchebier. Nou tegen dit soort argumentatie is geen kruid gewassen dus we gingen weer op de fiets terug naar Wageningen.

Het begin van de reis kenmerkte zich onder ander door de bedrijvigheid in dit deel van Veenendaal vooral door geuren. Koffie, Popcorn, Chocomel, Verkade Koekjes (lullig hoor dat spieken naar wat er op de fabriek staat), Rijstwafels en chocopops kwamen voorbij. En later ook nog gewoon Sloot, Regen en Mest. Er werd nog opgemerkt dat de gemeentewerf van Veenendaal wel een erg mooie entree heeft.

OPROEP – Vrijdag 31 Mei is er een Tractor Pulling (trekker trek voor ingewijden) wedstrijd in Achterberg. Jelmer Sonnemans wil hier graag heen maar durft niet alleen. Wie wil er met Jelmer mee? Stuur een mailtje naar St.Débaldérin@wur.nl als je met Jelmer mee wilt.

Dichter bij Wageningen namen we langzaam afscheid van elkaar daar iedereen naar zijn eigen adres moest. Het was weer superleuk, kom de volgende keer ook mee naar Veenendaal!

Doelpunten: Reinier 2, Marieke 0, de rest 1.