Het was 17 maart toen drie bendeleden, een lid was helaas door ziekte geveld, van Debbies Angels begonnen aan een barre tocht richting het Siberië van Nederland. Dit keer niet met de transdrenthe-express of per ronkende tweewieler maar in een auto met lokale brandstof (lees gas). De tocht voerde hen door weer en wind en ook de snijdende kou was een ware beproeving. In het hoge noorden was de lente in maart duidelijk nog niet begonnen. Vooral tijdens de oversteek van parkeerplaats naar sporthal bleken de leather jackets niet voldoende isolatie. In de sporthal van de aclo werd onderdak gevonden en kon de laatste hand aan het intimiderende uiterlijk gelegd worden. De amsterdamse pvv-afdeling kwam nog langs met een petitie tegen polen die uiteraard door DA werd ondertekend. Zo onder hand werd het tijd om op het feest af te gaan en het beloofde losgeld in druil voor Evi (sinds de Domcup in Wageningse handen) te innen. Dit in de vorm van een lofdicht richting Debbie dat zelfs de stoerste mannen en vrouw van Wageningen deed ontdooien. Eenmaal ontdooit kon het feest beginnen, drie man bleek ruim voldoende om Debbie te beschermen en tussendoor werd er genoeg gefeest voor een heel Débaldérin team. Na een koude onrustige en voor sommigen niet zo luchtige nacht bleek dat 3 spelers niet genoeg is voor het korfbalspel. Zelfs met de hulp van Skunk, dat voor het gemak ook met 3 i.p.v. 4 man kwam was er een tekort. Gelukkig bleken er de vorige nacht genoeg contacten gelegd om een team op te stellen en zo begon een toernooi met wisselend succes. Een vervolg aan de indrukwekkende 2de plaats van vorig jaar zat er niet in. Ook de overige onderdelen leverden geen barometerpunten op. Er was echter wel taart wat resulteerde in genoeg energie om de parkeerplaats weer te bereiken en weer terug naar het warme zuiden te gaan. Het weekend werd hier afgesloten met een 66% passantje opkomst.