DVO MW1, een derby kan je het nog niet noemen, maar in de buurt komt het wel. Débaldérin, dat bekend staat om haar onverwachte basisopstellingen. DVO, dat bekend staat om haar voorspelbare basisopstellingen. Zo dicht bij elkaar gelegen en toch zulke verschillende filosofieën over formaties en strategieën. De een rood, de ander groen. De een jong en wulps, de ander oud en ervaren. De een stad, de ander een dorp. Al die opsommingen maken wel duidelijk hoe tegenstrijdig deze twee partijen zijn. Daarom dus extra bijzonder dat op woensdag 26 november deze twee teams elkaar troffen op het figuurlijke IJsland, sportpaleis De Peppel te Ede. Daar zouden deze twee grootmachten een bittere strijd uitvechten. En dan wel tot het bittere einde.
Bitter was in ieder geval wel de heenreis naar het strijdtoneel. Menig spelers van Débaldérin waren foutief geïnformeerd en moesten dubbele kilometers maken. De DVO hal bleek al in gebruik, dus de tocht naar Ede was onvermijdelijk. Eenmaal aangekomen was men onder de indruk van de pracht en praal die werd aangetroffen. Mooie architectuur met houten ornamenten en een glazen veelhoek van Pandora. De wedstrijd kon alleen maar een hemelse afloop hebben.
Het startsignaal. Het eerste balcontact. Alles leek te kloppen. Helaas werden binnen luttele seconden twee tegendoelpunten geïncasseerd. Meteen was het voor iedereen duidelijk, dit zou geen makkelijke pot gaan worden. Met deze kennis begon de oorlog pas echt. Débaldérin kwam direct weer gelijk en tot de 4 – 4 bleven de twee ploegen zij aan zij doelpunten scoren. Het leek een bloedeloos gelijkspel te worden, totdat Gijs 2.0 het licht ging zien. Onder zijn leiding schoot hij Débaldérin naar de 4 – 5 en daarna werd de voorsprong niet meer uit handen gegeven. DVO kon voor de rust nog één doelpunt scoren, maar met een tussenstand van 5 – 9 stond Débaldérin sterk.
Nadat tijdens de rust een goede inhoudelijke toespraak door de wedstrijdsecretaris werd gehouden, waarin de inspirerende woorden als ‘het gaat wel lekker’ en ‘blijven scoren’ werden genoemd, bleven de doelpunten maar stromen. DVO had nog vier tegenantwoorden, maar het mocht niet baten. De pot werd beslecht met 9 – 16 in het voordeel van Débaldérin MW1. Het feest werd gevierd met shampoo onder de douche en met enige vertraging vanwege het gebrek een technische know-how en een beetje pech, werd de terugreis ingezet waarna alle spelers konden genieten van een welverdiend drankje. Het was een mooie avond.
Doelpunten: Joost: 6, Gijs 2.0: 2, Amy: 2, Jinke:2, Eline: 1, Ilmar: 1, Gijs: 1, onbekend: 1