5 juni stond al lange tijd in mijn agenda. De laatste midweek wedstrijd was dan namelijk gepland, en ik kon na een lange tijd afwezigheid weer mijn midweek rentree maken. Daar zou iedereen natuurlijk naar uitkijken. Zelfs in Canada werd de midweek gevolgd en was het toch wel met regelmaat een teleurstelling op de woensdagmiddag als dan de uitslag online kwam. Maar na 6 maanden afwezigheid mocht ik zelf weer meedoen en ik wilde natuurlijk de winst weer mee naar Wageningen nemen.
Bart Merks de kersverse wedstrijdsecretaris neemt zijn taak erg serieus en had zelfs het hele team uitgenodigd om voor de wedstrijd pannenkoeken te komen eten. Uiteindelijk werden er lekkere (denk ik) pannenkoeken gegeten en er waren zelfs wat verstekelingen bij, die de pannenkoeken graag meepikten, maar geen tijd (of zin) hadden om af te reizen naar het dichtbij gelegen Nijmegen (half uurtje met de auto is voor Canadese begrippen niks). Ik kon helaas niet bij de pannenkoeken aanwezig zijn en toen ik aankwam was ik opeens de laatste die aankwam (ook iets dat me al 6 maanden niet is overkomen, echt even wennen). Met drie volle auto’s met 12 spelers én coach Reinier werd de reis naar Nijmegen ingezet.
Eenmaal aangekomen werden de kleedkamers opgezocht en bleek dat bijna iedereen gewoon gedacht had aan een zwart shirt (bedankt Rianne voor de herinnering!). Er werd druk ingeschoten en bij de voorbespreking werden maar liefst drie (soort van) debutanten benoemd. Zico speelde zijn eerste wedstrijd voor Débaldérin. Voor Eline was het al een tijdje geleden dat ze een wedstrijd had gespeeld en zelfs ik werd gezien als een debutant. De vakken werden bekend gemaakt en al gauw volgde het fluitsignaal van de scheids, die het begin van de wedstrijd aanduidde.
Het vak van Bart M, Jurren, Marieke en Eline begon in de aanval en Bart S., Zico, Rianne en ik begonnen in de verdediging. We begonnen sterk aan de wedstrijd en pakten de voorsprong door twee goals van Bart M. Helaas volgden er daarna twee tegendoelpunten, waardoor het weer gelijk was. Het ging gelijk op, alleen toen scoorde Noviomagum opeens en stonden we achter. Gelukkig was het van korte duur, want Bart Merks scoorde nog een keer en daarna gooide andere Bart ook nog een bal door de korf. Daarna ging het gelijk op met rake schoten van Jurren en Jelmer Sonnemans. Vlak voor rust gaf ik een geweldige assist, hetgeen daarvoor plaatsvond vind ik niet nodig te vermelden. “Een gemiste strafworp die leidde tot een assist, dat betekent én een goal én bitterballen, dat moet een vermelding in het wedstrijdverslag” ~ Bart S, 2024.
Tijdens de rust werd er vooral besproken dat het helemaal niet zo slecht ging, we stonden immers ook twee doelpunten voor. Vol goede moed begonnen we de tweede helft en konden we de voorsprong uitbreidden. Jelmer G vond het na meer dan twee jaar lidmaatschap wel tijd om een keer een korfbalwedstrijd te winnen én te scoren in die wedstrijd en moest dat meteen met twee doelpunten doen. Daarna schoot ook debutant Zico een mooi schot erin. Hij kan als één van de weinigen zeggen dat die heeft gescoord en gewonnen tijdens zijn debuutwedstrijd. Op het einde kwam de tegenstander nog wel dichtbij met twee doelpunten, maar we wisten vol te houden en de winst mee naar Wageningen mee te nemen!
Nu is dit verslag natuurlijk niet compleet zonder een paar analyses van mijzelf en wat 6 maanden niet korfballen nou met je doet:
- Ik werd er bijna van verdacht dat ik het agressieve ijshockeyspel uit Canada over had genomen, want twee geblesseerde tegenstanders die uitvallen in een helft is toch wel erg frappant (in mijn verdediging: de eerste tegenstander ging zélf met haar voet op mijn kuit staan, kon ik niet veel aan doen, en de tweede probeerde een bal af te vangen, moet je ook niet willen proberen).
- Het schijnt dat verdedigen nog best te doen is na 6 maanden geen midweek wedstrijd spelen.
- Ik heb toch wel gemerkt dat trainen dus echt helpt met raak schieten in een wedstrijd. Mijn schoten konden helaas niks bijdragen aan de score.
- De communicatie met Bart S. helaas ook minder is geworden (hebben soms meer mensen last van ~redactie), en hij mijn oogcontact voor het seintje dat ik naar binnen wilde tijdens de vrije bal niet helemaal snapte (toch jammer).
Al met al was het een geslaagde midweek wedstrijd, waar ook de tegenstander positief was over het resultaat van hun wedstrijd en het veld met opgeheven hoofd verlieten.
Nu wil ik geen conclusies trekken, maaaar ik zie toch wel een klein verband tussen mijn terugkomst en het resultaat van de midweek. Helaas was dit de laatste wedstrijd van het seizoen, maar gelukkig kan ik toch nog positief afsluiten, want volgend veldseizoen kan ik weer volop meedoen, dus je zou bijna al zeggen dat dat kampioenschap haalbaar moet zijn.